GAZETECİ HASAN YILMAER

Gazetecilik; tarihe not düşmek ve hayata iz bırakmaktır!

Hiç arkasına bakmadan, durup dinlenmeden bir kamuoyunu bilgilendirebilmek, gerektiğinde düşman sahibi olmak ve canını ortaya koyabilmektir. Herkesin eşi ve çocukları ile sıcacık evinin tadını çıkardığı günlerde bile tatil hayali bile kuramadan çalışmayı düşünmektir.

Dahası kimseye yaranamadan bir ömür geçirmeyi göze alabilmektir!

*   *   *

Son zamanlarda en büyük erozyon ne yazık ki bizim mesleğimizde yaşandı ve yaşanıyor!

İşte bu nedenle öncelikle iki usta gazetecinin meslek üzerine söylediği sözleri sizlerle paylaşmak istiyorum:

Hürriyet’in kurucusu rahmetli Sedat Simavi, genç gazetecilere “Bu meslek yorucu bir meslektir. Ama insan zevk içinde çalışır. Kalemine daima efendi kal, uşak olmamaya gayret et. Mecbur kalırsan kır, sakın satma!” diye seslenirken, teröre kurban giden Basın şehidimiz Uğur Mumcu’da 3 Mayıs 1993’de Milliyet’de yayınlanan bir röportajında “Gazeteci haber ve bilgi kaynağına en çabuk ulaşan ve bu kaynaklardan edindiği bilgi ve haberleri okurlara sunan insan demektir. Gazetecinin bu görevini yapabilmesi için habere, olaya, olguya, belgeye ve bilgiye dayalı yazılar yazması gerekir. Bunun için de gazetecinin güvenilir kişi olması zorunludur. Sır saklayan, haber ve bilgi kaynağını gizlemesini bilen, gerektiğinde hükümetlere ve güç odaklarına karşı savaşmayı göze alan insan, gazetecidir” demişti.

Bu sözlere itirazı olan var mı?

*   *   *

Takvimlerin 19.Ekim.2013’ü, saatlerin de 12:29’u gösterdiği sırada Türkiye Gazeteciler Cemiyeti’nden gelen mesaj yüreğime bir ateş düşürdü!

Çünkü bu mesaj, ömrünün 68 yılını Gazeteciliğe vermiş Bab-ı Ali’nin Hasan ağabeyi Hasan Yılmaer’in vefatıyla ilgiliydi…

Türk Basını yetim kalmıştı…

Mesajın tamamını okuyamadan kendimi yalnız ve çaresiz hissettim!

Onunla geçirdiğimiz anlar film şeridi gibi gözlerimin önüne geldi.

Hürriyet Haber Ajansı’nda Genel Müdürümüz olduğu dönemde bizlere söylediği “Çocuklar gecenin saat 03:00’ünde bile beni arayabilirsiniz. İsterse özel bir işiniz olsun çekinmeden arayabilirsiniz!” sözleri kulaklarımda çınladı birden…

Başarılı çalışmalarda bizleri göklere çıkarışını, başarısızlığımızda da kimseye çaktırmadan yaptığı uyarıları, en yorgun anında bile gülen yüzünü, açtığı telefonlarda da “Efendim buyrun” deyişini ve bitmek tükenmek bilmeyen enerjisini hatırladım bir çırpıda…

Bugün bir çok gazetecinin “Hasan ağaebey” diye saygı duyduğu, benim ise üzerimde hiçbir zaman ödeyemeyeceğim emekleri olduğu için “Hasan babam” diye elini öptüğüm o eşsiz insan her fani gibi Allah’ın rahmetine kavuştu!

Henüz 24 yaşımda benim elimden tutup Hürriyet Haber Ajansı’nda Bolu Büro Şefi olarak profesyonel gazeteciliğe kazandıran, sonra da Çetin Emeç’in onayını alarak beni Hürriyet’in Merkez kadrosuna alan da o idi…

Hukuk Fakültesi mezunu olarak bu mesleğe tam 68 yıl önce gönlünü kaptırmıştı. 1960 ihtilalinin ardından gazetecilerin sendikalı olması yolunda en önde o yürüdü. Türkiye Gazeteciler Sendikası’nın başkanlığını üstlendi. Gazeteciliği tanımlayan 212 Sayılı yasanın mimarlarından biri oldu. Hem çalıştığı gazetelerde, hem de yıllarca ders verdiği Anadolu ve Galatasaray Üniversitelerinin İletişim Fakültelerinde sayısız gazeteci yetiştirerek “Usta Gazeteci” olarak anılmayı çoktan hak etti.

Kalemini hiç satmadı, güç odaklarına hiç eğilmedi!

Bizlere dik durmayı ama efendi gazetecilik yapmayı öğretti!

Onun için benim hep idolüm oldu.

İşte bu yüzden 5 yıldır İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi’ndeyim.

Kendisinden aldığım bilgileri geleceğin gazetecilerine gururla aktarmaya çalışıyorum. Kendisine benzemeye çalışan bir gazeteci olarak ben de öğrencilerime bu yüzden “Gecenin 03:00’ünde bile beni arayabilirsiniz” diyebiliyorum.

Allah rahmet eylesin Hasan babam, seni hiç unutmayacağız!

Nur içinde yat!

Oğuz Uçar