SENİ TANIMIYORUM BABA

takipçi satın al

Çok beğendiğim bir şiiri sizlerle paylaşmak istiyorum.

SENİ TANIMIYORUM BABA

Merhaba baba, Merhaba sevdiğim adam !

yazmaya bile gücüm yok aslında

yazdıkça daha fazla tükeniyorum , kendi yaramı kendim deşiyorum

siz , ikiniz.. Beni hep üzen oldunuz

siz ikiniz.. Beni hep ağlatan oldunuz

senden başlayalım baba !

Beni bırakıp gitmenden mesela .

Zor mu geldi bir kere sarılmak bana .

zor muydu yanımda kalmak,

zor muydu bir damla sevgi yansıtmak

Bak herkesin babası yanında

sarılıyorlar onlara, sımsıkı, hiç bırakmamak adına

onlar baba sevgisi altında büyüdü

ben baba özlemi ile baba

yokluğun ile büyüdüm

senin yokluğunda çok canımı yaktılar baba

çok üzdüler küçük kızını

çok yıprattılar

parçaladılar baba parçaladılar

ya sen?

sende eksik kaldın tabi

ellerimi tutup güçlü ol kızım demek yerine

yüzüme bile bakmadın sen!

en başta sen terk etmedin mi beni ?

küçükken, küçüçükken kendimi bile savunamazken

bıraktın sen benim ellerimi.

ilk 4 yaşında acıdı şu kalbim

sen gittin kablım sızladı

sende senin bir parçanım

söylesene baba nasıl bırakır insan bir parçasını?

kokunu bile bilmiyorum be baba kokunu bile..

hiç sana sarılıp çekmedim kokumu içime

çok merak ediyorum biliyor musun?

bir baba nasıl kokar çok merak ediyorum

ya sen hiç merak etmiyor musun kokumu?

hiç özlemiyor musun beni?

rüyalarında bile yok muyum baba hiç mi yok um kalbinde?

neleri seversin nelerden hoşlanırsın bilmiyorum

baba gibi bakışını bilmiyorum ve bunlar çok acı baba

merak ediyorum ya sen beni hiç merak etmiyor musun beni

ağır geliyor baba bunlar bana çok ağır geliyor

ellerin nerde baba? Baba. Baba. Baba Sıçaklığın nerde?

ben birine baba nasıl denir çok merak ediyorum

ölsen öl sen bu kadar canım yanmazdı baba,

içim bu kadar yanmazdı

o zaman geçerli bir sebebim olurdu

ama şimdi beni bırakışının geçerliliği yok baba

o zaman sana kavuşmak için ölmeyi dilerdim

fakat şimdi yalnız kalışımdan dinliyorum ölmeyi baba

önce sen yaktın canımı

sönmeyen bir alev bıraktın içime

her gün her saat her saniye her salise

üstüne baba özlemi atarak daha yaktın

çoğaltın o ateşi baba çoğaltın

senden sonra hayatıma giren adamlarda yaktı canımı

onlar üzdü onlarda ağlattı tıpkı sen gibi

onlardan dilenir oldum sevgiyi

sen beni sevseydin, kimseye muhtaç olmazdım ki ben baba

kimse sevmesin derdim, benim babam var derdim

ama neden diyemiyorum  baba

sen benim düştüğümde yoktun yanımda,

kaldıranım olmam lazım iken sen yoktun

okumayı yazmaya öğrendiğimde sen yoktun

anneme iyi geceler dediğimde, günaydın dediğimde sen yoktun baba

kız çocukları en çok babalarını severde annelerinden kıskanırdı ya

o duyguyu ben hiç tatmadım baba

tattırmadın bana

babalar günün de içim buruk kaldı hep

oturdum odamda saatlerce ağladım sabaha kadar

herkes babasına hediye almak için sokaklara dökülürken

ben satırlar bile yazamadım sana

ölmek isterdim baba

beni bir başıma bıraktığın için ölmek istedim

içimde hep bir yer eksik kaldı sayende

kimsenin tamamlayamadığı günden güne daha da fazla kanayan

arkadaşlarım oldu evet

senden sonra, senin beni terk edişinden sonra

her sevgiyi gerçek  sanar oldum

inandım onlara güvendim

fakat her gün sırtımda yeni yaralar açıldı

o dostlarım beni teker teker bıçakladı

kardeşimken kalleşim oldular

kaçtım onlardan

seni seviyorum diyen bir adama sığındım

inandım ona

babasına baba demek istedim

senin gibi olamazdı evet

ama avutturdum işte kendimi

bu adamda beni tıpkı sen gibi

ağlattı yıprattı beni

sonra sonra sonra ne oldu?

ne mi oldu?

herkesten kaçtım

defterlerime koştum

satır satır yazdım içimi

sadece onlar anladı beni

hiç üzmediler beni damlattığım göz yaşlarımı bile

çektiler içlerine

kimse sevmedi beni baba

hep beni üzmek için var oldular

ve sende baba ve sende…!

nefesim kesiliyor baba nefesim kesiliyor

susuyorum… susuyorum…

tekrardan gözyaşlarım konuşsun yine

ben kimiyim

babasız bıraktığın o küçük kızınım!

Şiir:  Aynur Kaptı