BİR ADAMIN HİKAYESİ

BİR ADAMIN HİKAYESİ
YIL 1935 te doğdum dedi, gururla, yaptıklarımı çektiklerimi kimse çekemez yapamaz havasındandı gururu.
Bir o kadarda huzurlu idi buda ununu eleyip  eleğini asmış olmasındandı.
BAŞLADI anlatmaya, hey ,hey gidi, eski günler diye girdi söze
Bubam yeni avrat aldı. Analık bize bakmıyordu. Bubam Mengen’den Gerede’ye at ilen pazara giderdi, o gelinceye kadar bin bir eziyet ederdi analık bize.
13 yaşımda dayanamadım, köyümüzden bir büyük ANKARADA OTELDE ÇALIŞIYOMUŞ, ONUN YANINA SIĞINDIM, yıllarca bulaşık yıkadım, sonra beni salona aldılar iyi para biriktiriyordum. 18 yaşımda köye döndüm buba beni ever işte para dedim.
Bubam parayı görünce  büyük bir sevinçle yakın köyden biri ile beni everdi. Taa eskerliği bitirip dönene kadar köyde kaldı.

Garibim, çok çekti hemen Angara’da bir iş daha bulup süratle çalışmaya başladım. Bir yıl sonra Altındağ’da bir ev kiralayıp hanımımı yanıma aldım.
İŞTE BEN O ZAMANA KADAR HİÇ YAŞAMAMIŞIM. O gün yeniden doğdum, huzur neymiş  o gün öğrendim.
4 oğlum oldu, hızla zenginleşiyordum,  biriktirdiğim parayla  hemen bir ARDİYE açtım hastalık yok, yorulmak yok, üşenmek yok, sürekli çalışmak var. Bir nefes almaya kalktığımda, aradan tam 20 yıl geçmişti.
Oğlanların ikisi büyümüştü. Hemen onlara Ankara’nın en işlek semtlerinden  birinde bir münübüs hattı aldım işler iyice büyüyordu.
İKİNCİ NEFES ALMAYA kalktığımda, artık dünyalığını yığmış  birisi idim.
YORGUNLUK, HASTALIK, BİNBİR BİLİNMEZ dert yavaş yavaş yaşlı bedenimi sarıyordu. Hemen HAC vazifemi eşimle birlikte yerine getirdim.
Mengen Pezarköy, Karaşeyhler ASLANLAR MAHALLESİNE  4 KATLI bir ev yaptım ve  Hanımla birlikte inzivaya  çekildim. Hastayım, hanımda hasta, KENDİMİ hesaba çekiyorum ölmeden önce. İnsanız bazen hırs insanın gözünü kör ediyor, doğrularımızın yanında birçok hatalarda yaptık, bedeller ödedik,  hiç bir şey dışardan göründüğü gibi değil.
ÖMRÜMÜN, GÖRÜNEN TARAFI, MADDİ, bu maddiyatın benden aldığı en başta gençliğim, çalışmaktan gülmeye eğlenmeye hiç vaktimiz olmadı. Yada oldu da FARKETMEDİK  ŞÖYLE BİR DÜŞÜNÜYORUM, SANKİ BU YAŞAM BİZE  DİKTA EDİLMİŞ, ÇÜNKÜ ben başka türlü yaşayamazdım.

Hani hep biz becerdik diyoruz ya, yok öyle bir şey O YÜCE KUDRET SAHİBİNİN, BİZLERE İZİN VERDİĞİ KADAR. Beceriyoruz yaşamı, onun bize sunduğu kadar anlıyoruz  ALEMİ.
Şimdi  bana desen ki, 13 yaşına dön  tekrar başar,,, BEN OLARAK, YOLA ÇIKARIM, AMA BÜTÜN DURAKLARI, RABBİM BELİRLER.
DEĞERLİ BOLU POSTASI OKURLARI,

Bu sefer size tatile gittiğim köyümde,  dikkat çekici bir yaşamı olan   80 yaşındaki bir amcayla yaptığım  konuşmayı aktardım, sizlere hayırlı  ramazanlar dilerim

İzzet Arslanalp