
Her yaşanmışlıktan ders çıkartılmalı hayata dair üzülmeden !!!
Sevdiğimiz biri hayatımızdan gittiğinde yada karar verilerek yaşanan ayrılıklarda oturup niye gitti diye üzülür yada niye ayrıldık diye neden burada değil diye düşünür dururuz ve ayrılıklarda genelde çok üzülürüz!!!
Ama emin olun gittiyse vardır bir sebebi gittiyse kalmayacaktı!
Zaten o ayrılık yaşanacak idi!
Yalnızca yanında durduğu süreyi uzatacaktı!!
Yada bir süre sonra belki de siz gidecektiniz!!
Zoraki kalmaların anlamsız gecen vakitlerin gittiği yada gittiğin için düşünüp üzülmek yerine yaşanmışlıklara sevinmeli…..
Her yaşadığın anıyı mutlu değerlendirmeli veya ders çıkartılmalı acılardan ve ayrılıklarda bir artısı oldu bana…
Bekarken yapmış olduğun ortak bir sürü güzel şeyi anımsayarak kazandıklarını artı görmek gibi:) Burayı da gezmiştik veya bilmediğin ama onunla öğrendiğin bir yer için o olmasaydı belki de burayı hiç öğrenemeyecektin yada o olmasaydı gittiğinde yaşadığının nasıl bir acı olduğu hakkında hiç bir fikrin olmayacaktı.
Bunu da öğrendim işte her yaşadığın bir dahaki yaşayacak olduğun duyguya ön hazırlıktır…
Bence sevinmelisin buna, daha dikkatli, daha sabırlı olmayı öğrenmek hatalardan ders çıkarmak kısacası her yaşanmışlık hayata dair bir serüven bitse bile hayat hikayemiz oldu bile iyi yada kötü e zaten eksi ve artılar değilmidir?
Yaşamı tamamlayan bence her hüznün sonunda bir sevinç bulacaksın !!!
Her sevincin sonunda bir hüzün olmasın tabikide ama bizler çok mutlu olduğumuzda yada çok güldüğümüzde; Ayy çok güldüm ağlıyacakmıyım :)) demezmiyiz