17°
Yaşayan Ölü Ruhlardanız..
Ölüm müdür insanı asıl korkutan?
Geride bıraktıklarımız mı?
Çok isteyip de hala yapamadıklarımız mı?
Annemize, sevgilimize doyamadan veda edecek olmamız mı?
Yoksa sadece tek kalma korkusu mu?
Ölüme hazırlıklı mıyız sizce? Şu an kaçımız yarın ölecekmiş gibi yaşıyor? Kaçımız doya doya özgürlüğünü yaşayabiliyor?
Mumyalanmış cesetler gibiyiz adeta. Ne sağa ne sola dönebiliyor bedenimiz. Sırtımız yere göğsümüz göğe bakıyor. Sadece gözümüzü açıp kapatabiliyoruz:
Ve zaman su gibi akıp geçiyor…
Dertli baykuşa dönmüşüz hepimiz. Dert olmayacak şeyleri dert edinmişiz kendimize. Üzmüşüz, incitmişiz, kırmışız istemeden benliğimizi. Acımadan hor kullanmışız bu bedeni. Allah’ın lütfuna sahip çıkamamışız…
Aynalara küsmüşüz sonra. Yumruğumuzu vurmuşuz baktığımız her aynaya. O çirkin yüzümüzü gösteren her şeyi talan etmişiz. Sudan sebeplere dağıtmışız etrafı. Canını yakmışız istemeden, ruhumuzun ellerini kana bulamışız. Aynaların kırıkları bir bir ellerine batmış. Hor görmüş, küfürler etmiş, bağırmış çağırmış, yerlerde sürümüş, herkesin ayağına paspas etmişiz ruhumuzu içimizden çıkmasını istermiş gibi…
Ama atlamışız bir şeyi. Ruh olmadan hangi insan var olabilir ki? ruhunu kaybeden insan yaşamdan zevk alabilir mi? Geçmişe duyduğu özlemini bir an olsun dindirebilir mi?
Sonra acınası halde yere yığılmışız. Dağıttıklarımızı toplamışlar, bizi yine tabuta koymuşlar. Yine sağa sola dönmek imkansız, yine sırt yere göğüs göğe bakıyor…
Daha sonra anlamışız ki en büyük özgürlüğümüz buymuş meğer:
Acımak, acıtmak, kırmak, kırılmak…
Ne rüzgarıma tül, ne fırtınama talan lazım! Ne tahtıma kul, ne bahtıma yalan lazım! Bana bir ben, bir de beni anlayan lazım.
Her insan kendi içinde yalnızdır Sercan…Ve her gün güneş yeni umutlarla doğmaktadır…ve bugünkü güneşi karanlıkla kapatacaklarını zannedenler, yarın doğacak güneşi unuturlar…Dünyanın iki kapılı bir han olduğunun farkına varmayanlar, insanlığından çıkıp Hancı edasıyla hareket edenler bilmezler ki bu dünyadan ne hanlar ne hancılar geçti…Daima umutla, kula kulluk etmeden, başın dik, onurun ve mücadelenle yaşayabilmişsen ne mutlu sana, bana ve bize…Daima güneşli, aydınlık günleri kucaklamak dileğiyle…kalemine sağlık…