GÖRDÜĞÜME VE GÖRMEDİĞİME İNANIRIM

AYNAYA BAKINCA GÖRDÜĞÜME VE GÖRMEDİĞİME İNANIRIM ANCAK

Merhaba sizlere bu hafta da farklı bir konudan bahsetmek istiyorum. İnanmak ve güvenmek. Öncelikle yazdığım bu başlığın anlamını kısaca anlatıyım sizlere. Gördüğüme inanmak, aynaya bakınca kendimi görüyorum ve kendime inanıyorum, görmediğime ise, yani Allah’a inanıyorum.

Ben 8 yıllık ticari hayatımda karşılaştığım olaylar, yapılan yanlışlar, çok güvendiğim müşterilerimin güvenimi sarsması, etrafımdaki buna benzer yazmakla bitiremeyeceğim konular, bunlar beni hem kişilik olarak yıpratmasına rağmen diğer yandan da hayatı öğretti. İnsanların görünüşten ibaret olmadığını, ne kadar acımasız ve bir o kadar da güvenilir olmadıklarını öğretti ama ben yine de bu olmamalı dedim, devem ettim. İyi niyetimde değişen pek bir şey olmadı aslında. Benim hakkında melek gibi insan bu dediğim insanların aslında zavallı bir şeytan olduklarını gördüm. Hesapta beni kandırdılar ya… Bir yandan da çok üzülüyordum bu olaylara, neden kimseye güvenemeyecek miyim ben, isteseler zaten ben o üzünleri onlara parasız da verirdim. Birkaç eşya parçası için güven denen o tarifi mümkün olmayan duyguyu alıyorlardı yavaş yavaş benden ve insanlara 8 yılın sonunda güvenim kalmadı desem yeridir. Hani derler ya ‘İnsanları ticarette ve yolculukta tanırsınız’ diye, ne güzel söylemiş atalarımız. Zaten bütün atasözlerimiz acı tecrübelerin bir örneği değil midir aslında?

Oysaki birine ya da birilerine gözü kapalı inanmaya, güvenmeye ne kadar ihtiyacımız var, yazık ki günümüz toplumumuzda bu kelime anlamını tamamen olmasa da yitirmiş. Kimsenin kimseye güveni kalmamış. Bu yüzden kalabalık şehirlerde yapayalnız yaşayan birer birey haline gelmişiz, hiç bir şeyin tadını alamadan yaşıyoruz. Robotlaştırılmış insan toplulukları olmuşuz. Hayatımızı sanki buz üstünde yürüyoruz gibi devem ettiriyoruz. Her an ayağım kayabilir korkusu ve endişesi ile sizce ne kadar mutlu ve huzurlu olunabilir ki? Her şeyi olan ama hiçbir şeyden zevk almayan insanlar olmuşuz maalesef.

Bu konu çok uzun ve çok önemli, ben sadece kısaca üstü kapalı yazmak istedim. Hani göçmen kuşların göç ederken okyanusun ortasında dinlendikleri bir ada vardır ya dinlenip soluklandığı, işte güven ve inanmak da böyledir, hepimizin ihtiyacı vardır.

Lütfen bize inanan güvenen insanların kıymetini bilelim güvenlerini sarsmayalım. Bedeli ne olursa olsun inanın sonunda kazanan daima biz oluruz. Pusulanız daima kalbiniz olsun, o sizi hiç yanıltmaz inanın.

AYSEL BINAR GÜLEN