ÇOCUKLARDA KORKU…!

ÇOCUKLARDA KORKU…!

“ Çocukların büyümesiyle birlikte, korkularıda çeşitlilik kazanır.Korkusuz yapamazlar

sanki.An gelir korkudan ,korku ile baş etmeyi öğrenirler.Yeni hayata başlamışlardır artık.Diğer sorunlar vız

gelir.Korkuları başından def etmeyi öğrenmiş,öteki sorunlara karşı bağışıklık kazanmıştır”.Keşke bu duygu

ve düşünceler hemen,şimdi gerçekleşmiş olsa.Karakteri olgunlaşmış,zıpkın gibi çocuklarımız

sorunlarından arınmış olsalar. Hayatımız ,sorunlarla harmanlaşıyor,olmayan hasat zamanını bekliyor, o an

belki de şimdidir. Gelin hasatı kaldırmaya çalışalım. Korkudan uzaklaşma hasatını…!Bir daha geri

dönmesini zorlaştırmak için, bilgilerimizi zenginleştirelim. Bu girişten sonra esas yazı konusuna gelmek

istiyorum. İzin verirseniz!

Çocuğun kendine özgü ve her yaşın da korkuları vardır. Açıklık getirmeye çalışacağım,

Bir; Beş-On aylık bebekler; Ayırt edebilme yetileri gelişmiştir. Yabancılardan korkarlar.

İki; On iki-On sekiz Aylık bebekler; Ayrılık endişesi görülür. Yakınını kaybetme, anne

babadan ayrı düşme, hastalık çarkları ile stres yaratarak ortaya çıkan korkular.

Üç; İki ve Beş yaş arası çocuklar; Korkular farklılık kazanarak artar.Gerçek,fantazi ,zaman

ayrımı yapmadan korkar.En çokta hırsız,köpek,hayali yaratıklar,şimşek,karanlık , yalnız kalmaktan ve zarar

görmekten,yaralanmaktan korkarlar.

Dört; Dört ve Altı yaş arası çocuklar; Okula gitmekten, karanlıktan, kaybolmaktan,

yükseklikten ve hayvanlardan korkarlar.

Beş; Altı-On bir yaş arası çocuklar; Doktordan, dişçiden, gök gürültüsünden, şimşekten,

uçaktan ve hırsızdan korkarlar.

Altı; On iki yaş ve üzeri çocuklar; Sosyal ilişkilerden, yazılı-sözlü sınavlardan, alay

edilmekten, reddedilmekten, utanmak gibi okulla ilgili korkulardan, korkarlar.

Belirgin korkulardan söz ettik. İzninizle devam etmek istiyorum.

Endişe; Korkulara neden olan en büyük faktördür. Yapayalnız kalındığında, karanlıkta ve

uykuya dalarken ortaya çıkar.

Uykuya dalarken çocuk bilinçle bilinç dışı arasındadır. İçinde biriktirdiği öfkelerin

farkına varır. Bunları bastırmalıdır. Ama nasıl? Sahiplendiği korkuların nedeni olan anne babayı yanında

ister. Korkularla baş etmek, endişelerini hapsetmek için dış desteğe ve güvene ihtiyacı vardır.

Genellikle çocuk, üç yaşından sonra anne babanın yardımıyla toplum kurallarıyla tanışır.

Keşke tanışmasaydı. Eski, özgür davranışlarını aramaya başlar. Her davranışından sonra, toplum kuralları

bir engeldir onun için. Çocukluğunu geride bıraktığı dan, anne babaya öfke duyar. “Anne babadır o nu

korkularla tanıştıran ”Anne babadır deyip sineye çekse de körkütük yeni korkularla tanışacağını bilir sanki..

Tam da burada, çocuğumuzun yanında bulunup destek vererek, korkularla mücadelesinde

neler yapabilirliğimize bakalım.

Bir; Korktuğu objelerden uzak tutup güven aşılamak, zaman tanımak. Örneğin; Doktora

gitmekten korkuyor ise; Hasta olmadığı, muayene ve iğne olmayacağı bir zamanda, doktoru ziyaret etmek.

İki; İleri düzeyde korkularda; İyi bir eğitimle verilecek sevgi ve güven duygusu ile

giderilebilir.Örnğin;Karanlıktan korkan çocukla,anne babanın , karanlık bir ortam da çocukla oynaması…!

Üç; Korkan çocukla, korkuları nedeniyle eleştiri, alay konusu yapılmamalıdır. Örneğin;

“Kocaman oldun, hala küçücük köpekten korkuyorsun.” Yerine, çocuğun korkularını tanımalı ve kabul

etmeliyiz.

Dört; çocuğun korkuları ile baş edebilmesi için yüreklendirip, hayal gücünden

yararlanmalıyız. Örneğin; Süper kahramanlar yaratabiliriz.

Korku; Kaçınma, şartlanma sonucu olarak ortaya çıkar. Endişeler de korkuların

vazgeçemedikleri kardeşleridir.

Çocuk, korkmayı görerek daha çabuk öğrenir. Başkasının korktuğu durumları

izlememelidir.

Çocuklar, en büyük korkuları anne babadan öğrenirler.

İşte böyle sevgili arkadaşlarım. Bu konu, zifiri karanlık kadar kör ve aydınlatılası gün

kadar, zaman gerektiren bir konu!

Yazmaya devam edip aydınlık, sorunsuz bir çocuk dünyası inşaa etmeye çalışacağım.

Hoşça Kalın, Çocukça Kalın…..

İsmail ALTOK