Hayatta neleri öğrendim

Merhaba değerli okurlar.

Eskiden her şeyi bildiğimi sanırdım. Oysaki şimdi bana hayatta neyi öğrendin diye sorsalar, önce iyiliğin iyilikle karşılık bulmadığını söyleyerek başlarım.

Hayatta neyi ve neleri öğrendiğimi anlatmaya… Kibar sevecen nazik kişilerin aslında sevgiye ne kadar aç olduklarını öğrendim. Hayal kırıklığı nasıl bir duygudur, çift dikiş öğrendim. Ertelenmeyi, sabrı öğrendim. Kimi sevip değer verdiysem, her fırsatta canımı acıttığını, canim acıyarak öğrendim.

Susmayı öğrendim çok (boş) konuşanlardan.  Ağızdan çıkan sözlerin esiri olmaktansa, konuşmayıp esir almayı öğrendim. Dilimdeki sözleri zarar vermek için güce ihtiyaç olduğunu, diğer her şey için sevginin yeterli olduğunu öğrendim. Beklemenin ateşten şiddetli olduğunu öğrendim. Herkesin dost olamayacağını öğrendim. Yar gönlüme hasret ve özlem sürdüğün de, “aşk” karınla yaralı yazılar yazıldığını öğrendim.

Gülümsemenin en ucuz ama en değerli armağan olduğunu öğrendim. Verilen sözün sadece bir nefes alıp vermekten ibaret olduğunu öğrendim. Mutlu olmanın, mutlu etmek olduğunu öğrendim.  En güzelini  yaşadım aşkın, aşk’ı öğrendim. Başkalarına bırakmadan kendi yanlışlarımı sorgulamayı  öğrendim.

Unutmayı, sabır etmeyi, zamanın değerini, öğrendim. Mutlu anımda söz vermemeyi, öfkeli anımda susmanın daha yararlı olduğunu öğrendim. Sessiz sedasız suskun halin, gönüldeki yaranın kanaması olduğunu öğrendim.

Güzel gözlere sahip olmak için, insanlara iyilikle bakmak gerektiğini öğrendim. Güzel dudaklar için, güzel sözler söylemek gerektiğini öğrendim. Hayatta öğrenilmesi gereken en güzel dilin tatlı dil olduğunu öğrendim. Daha yazmadığım aklıma gelmeyen birçok şey öğrendim…

Ama, aslında ben bir şey bilmediğimi öğrendim !!!

ŞURİ HAMZA DEMİREL