İnsancıklar

İNSANCIKLAR

Yazmak için “insan” çok  verimli  bir konudur. Yaz yaz bitmez. Evir çevir sayfalar dolusu yazarsın. İnsan çeşidi, insan yapısı, insan evrimi, insani duygular, insancıklar, insan… evveett  insancıklar!!!…  ben de buldum işte yazacağım konuyu.  İNSANCIKLAR ….İnsan; terim olarak her dalda farklı manalar taşımaktadır .Biyolojide  canlı türlerinden biri, felsefede düşünen varlık, dinde emanet-i kübranın  hâmili  gibi…Genel olarak insan;  biyolojik, psikolojik, sosyal ve kültürel açılardan  değerlendirilmesi gereken  varlıklardır.

Peki  insan-cıklar  derken ?…
-cık eki , ulandığı nesnelere daha şirin, daha minik, daha zavallı , daha küçümseyici  anlamlar yükler .Bu ek bende “insan “ sözcüğüne  iliştirilince , Doğan Cüceloğlu  nun – mış gibi yaşamlar kitabındaki insanları çağrıştırdı. Okuduysanız  ; -mış  gibi yaşamlardaki insanların;  düşüncelerinin arkasındaki niyetin farkında olmadıklarını, sözü özü davranışı birbirine uymayan  hayatlarının sahibi olmayıp sadece hamallığını yaptıklarını, üzerlerine birkaç beden büyük gelen karakterlere büründüklerini, özüne yabancılaşmış, kendilerini aslında öyle değil de böyley -miş gibi göstermeye çabalayan   insanlar olduklarını bilirsiniz. Bu insanlar birer zavallı insancıklardan başka bir şey değillerdir. Aslında onların zavallılıkları kendilerini tanımamış ve tanımak için hiçbir gayret  göstermeksizin hazır kalıplarda yaşamayı tercih etmiş olmalarından kaynaklanmaktadır.

Aslında kendilerine karşı  itirafkar olamadıkları, zavallı karakterlerinin kemikleştiğini göremedikleri  ve kendilerini hayata karşı aciz ve savunmasız  hissediyor olduklarını  bile bilemedikleri için ,kendinden farklı olan  başka  insanlara  karşı da oldukça eleştirisel, yargılayıcı  hatta yadırgayıcı yaklaşımlarda bulunma  cüretini gösterecek kadar  da küstah ve benmerkezcidirler.. Birey olarak toplumda yer edindiklerinde kendini tanıma , özünün, benliğinin bir şekilde farkında olamama gafletinde  olan insancıklar, kendilerine gözlerine kestirdiği bir kalıbı alıp, kendilerince yakıştırarak   üzerlerine geçirirler. İç dünyasını, davranışları ve yaşantısıyla paralellleştirmeyi beceremeyen bu insancıklar, özündeki   karakterle ilgisi olmayan bir kalıba girerek inanılmaz  zor bir yaşam tarzını seçmişlerdir.. Bu nasıl bir çelişkidir? Nasıl da yorucu. Zaten kendini tanımamış, bulamamış, daha doğrusu aramamış olan  bu insancıklar artık yeni kalıplarıyla kendilerini iyice yitireceklerdir.

Yaşıyor -muş gibi  görünüpte aslında yaşamamak, ya da nasıl yaşadığının farkında olmamak . Üzerine geçirdiği  o kalıp sayesinde , en mükemmel yaşamların sahibi olduklarını vitrinlerinde süsleyerek deşifre  etmek  ve sahte gülücükleriyle, mutluy -muş gibi davranarak  insancık hallerini gizlemeye çalışırken  aslında hiç mutlu olmadan, yaptığı  bu yoğun çabaya yaşamak diyerek  hiçte yaşamadan ölmek….
Sevgiyle kalın…
FUNDA ARKIN AKBAŞ