KADER

KADER,

İstanbul da doğmuş büyümüştü. Büyük şehrin büyük öğretileri ile donanmış birçok kazanımların yanında, kendine olan özgüveni de iyice gelişmişti.

Bir resmi kuruma girip  küçük bir kasabaya tayin olduğunda, 22 yaşında Genç bir kızdı. O Kasabanın onun hayatının, anlamlarını değiştireceğini  nereden bilebilirdi, bu şirin Anadolu  kasabasını çok sevdi, o an, o zamanlar   hayatının yazını yaşıyordu, arkadaşları vasıtası ile  boylu boslu  temiz yüzlü bir delikanlı ile tanıştırıldılar, İşte dedi evleneceğim  genç bu  ,küçük Anadolu kasabasının bozulmamış yiğit delikanlısı ve evlendiler.

Ömürlerinin YAZI devam ediyordu, önce bir kızları oldu, 4 yıl sonra  bir erkek çocukları, çok mutluydular çok zaman kendi takvimine  göre ilerliyordu, bir gece yarısı  uyandı  aniden , bir yerlerden sesler geliyordu, Korktu önce sonra eşinin yanında olmadığını fark etti  ve şu cümlesini duydu SENİ ÖLESİYE SEVİYORUM, eşinin sesi idi bu  kime söylemişti  hızla kalktı ve eşiyle yüz yüze geldi  KİME dedin o cümleyi  TELEFONDA dedi ,Eşinin anlattıklarının Yüreğini soğutmadığını görünce  panikledi birden NE OLUYORUZ  dedi kendi kendine  .
Uzun süre sustu nefsine sabretmeyi öğretmişti, sabrın bir zafer olduğunu   biliyordu ama yine de sormadan edemedi kendi kendine, Acaba dedi  gömleğin ilk düğmesini yanlış mı  ilikledim.

VEFA , DOSTLUĞUN EDİLEN YEMİNLERİN HAYELLERİN İÇİNE  İHANET  KATMAMAK  değilmiydi.
Ben kalmalıyım vefalı  olarak dedi, yaşama  bir şeyler olmuşçasına devam etti bir tarafı sızılı olarak  aradan yıllar geçti çocukları büyümüştü, bir bayram arifesinde, eşi  bir başka kasabada oturan ANNE VE BABASINI ziyaret etmek istediğini söyledi AİLECE büyük bir sevinçle  yola koyuldular. Köye 10 km kala evin küçük delikanlısı  anne ve babasına arabayı kullanmak  istediğini  söyledi.

VAYY benim ASLAN OĞLUM  DEDİ  BABA    hemen şöförlüğü oğluna bıraktı, ANNENİN  yüreği SIZLADI BİRDEN  AMA SUSTU. Bir kaç km gitmişlerdi ki karşıdan gelen  kamyon korkuttu genç deli kanlıyı ve araç yuvarlanmaya başladı  ilk taklalarda baba oğlu ve kız, fırlamışlardı araçtan araç hızla sonu görünmeyen uçuruma doğru içinde ANNEYLE beraber gidiyordu, yardım geldiğinde baba ve çocuklarda büyük bir şey yoktu  ama anne  yetiştirildi en yakın hastaneye, 3  ay sonra gelebilmişti kendine.

Çocuklarını çağırdı yanına  kokladı onları, birde nasihat verdi  hayatta vefalı olun çocuklarım dedi VEFA DOSDOĞRULARIN VASFIDIR ,VEFASIZLIK, BENCİLLİĞE HAPSOLMUŞ HOYRAT HAYATLARIN,  eşini çağırdı  yanına, sordu.

“ UYURKEN IŞIK NEYE YARAR DEDİ. SEVMEYİ BİLMEYENLER İÇİN HAYAT HEP GECEDİR ” , bu onun son sözleri idi.

İzzet Arslanalp