Servet Yüksel \ Kar Yağarken….

Servet Yüksel

Kar Yağarken….

Önce dağlara, sonra şehirlere, köylere bir beyazlık düştü. İnce ince, lapa lapa yağan kar adeta çirkinlikleri örtmek, kiri-pası temizlemek, yorulan taşı-toprağı dinlendirmek istiyor. Vakit saat gelince de her şey yeniden uyanacak, dallar çiceklenecek,  mor dağlardan duman kalkacak, buz tutan zaman güneşi görünce eriyecek, toprak bir yorgan gibi üstüne çektiği karları içecek…

Hayat hep bahar olmadığı gibi hep kış olarakta kalmıyor.  Sahi  kar yağarken sizi de bir düşünce alır mı  ? Gözlerinizden yollar geçer mi ? Size de yüreğinizde sakladığınız uzaklar ‚gel’ der mi ? Ve şairin ‚ Ey Yolcu’ başlıklı şiiri aklınıza gelir mi ?

Kış gelince korku siner yollara / Kurt renginde bir sis iner yollara /Akşam oldu nerde kaldın ey yolcu ? / Can alan bir ayaz tüner yollara. Özellikle memleketimizde kış mevsimi daha bir başka yaşanır. Uzun geceler boyu konu-komşu ziyaretleri unutulmaz sohbetler, eğlenceler hafızanızda ayrı bir tad bırakır.

İçinizde öyle ateşler yanar ki, neşenizle, bir tebessümle üşüyenleri ısıtırsınız. Bakın şair ne güzel söylemiş: Bizde mahmurluk var, geceler uzun / Bir el gezer tellerinde kopuzun /Ahbablar toplanır ocak başında / Tadına doyulmaz sohbetin, sözün./ Hele hanelerin gülü çocuklar kış gecelerinde hem uykuya hem masallara, hikayelere, bilmecelere, tekerlemelere doyarlar, mutluluktan mest olurlar.

O bakımdan ninesi, dedesi olan çocuklara ne mutlu. ‚Her gece gözlerim uykuya doyar / Hayal dünyasına dalar giderim / Ninemin dizine başımı koyar / Masal dünyasına dalar giderim / Tabii bu arada büyüklerimizi de unutmayalım.

Kahvelerde, köy odalarında ne hükümetler yıkılır, kurulur. Benim insanım kıvrak zekasıyla bütün çertefilli işlere anında çözüm getirir. Çayların biri gider, diğeri gelirken  hararetli konuşmalardan ortalık sımsıcak olur.

Öyle şakalar yapılır ki millet gülmekten yerlere yatar. Herkes birbirinin nazını çeker, kimse öyle kolay kolay alınmaz. ‚Gel kestane patlatalım bu gece /Şehir alıp köy satalım bu gece / Memleketin meselesi deveyi / Hendeklerden atlatalım bu gece /   Ne demişler, her şey tadında gerek.

Bahar da gelsin artık diyorsunuz. Çemreler düşecek suya, havaya, toprağa ve dahi gönüllere…Kardelenler boyunları bükükte olsa baharı müjdeleyecek…Sular şırıl şırıl içinize akacak.. Ve her şey yeniden dirilecek  Ama üzülenler de olacak. Şair öyle söylüyor: Artık gün ışığı toprağa damlar / Isınmanın telaşında ufuklar / Eriyip giderken kardanadamlar / Biliyorum, üzülecek çocuklar….

Servet Yüksel