SEVGİNİN ANAHTARI

SEVGİNİN ANAHTARI,

          Sevgi; insanın kişiye ,duruma veya nesneye duyduğu ilgi ve bağlılık durumudur.

           Sevginin davranışa yansıması ise; sevgi dolu gözlerle bakmak ,güzel sözler söylemek, zamanını paylaşmak, öncelik vermek ,o ‘nu düşünmek. Davranışların tümü gerçek sevgiyi belirleyerek şaha kaldırır. . Sorunlarından ayrılmış, sağlıklı bakış açısını geliştirmiş bireyler, sevgiyi öğrenir ve öğretebilirler. 

          Çocuğumuzun sevgiyi öğrenebilmesi için, istenerek dünyaya getirildiğini bilmesi, hissetmesi gerekir. Bilmelidir ki yaşama sevgiyle alış-veriş yapma alışkanlığı ile başlamalıdır. İlk yıllar beslenme, güven ve sevgi ihtiyacını anne babanın sıcak yaklaşımlarıyla gidermelidir. Bebeğin sevgiyi hissetmesi için, diğer zaruri ihtiyaçları gibi annesini emerken duygusal olarak beslenmesi çok önemlidir. Bu sırada annenin sakin ve sabırlı tavrı ,ses tonu,  sevgi dolu bakışları,  sevginin bebeğe yansımasını sağlar. Çocuk sevgiyi , sevgi dolu anne babadan alır.

           Sevginin dili ortaktır. Çocuklar sevgiye olan ihtiyaçlarını, söz ve davranışlarıyla ifade ederler. Ebeveynlerini koşulsuz sevdiklerinden, ayrılmak istemezler.  Ebeveynle sevgilerine koşul getirdiklerinde sevilme ve korunma ihtiyaçlarını daha fazla hissederler. Çocuk için anne baba çok önemlidir. Anne baba tarafından sevildiğini hisseden çocuk ,kendini değerli görür. Kendini değerli gören çocuğun özgüveni yüksektir. Deney yapmak ve denemekten çekinmez.  Anne baba arasındaki sevgi dolu ilişkiler, kendine model olacağından, geleceğini şekillendirirken  enstrüman olarak kullanır. Ailedeki iyi ilişkiler, geleceği için ışık olacak ,önünü görmesine yardımcı olacaktır. Onun için çocuğun yanında düzmece,  bir başkası için gerçek dışı sözler söylenmemelidir. Aile içi çatışmalara tanık olmamalıdır. Sağlıklı iletişim karşısındakini anlamaktan geçer, onun dediğini kabul etmekten değil ! Sabah kalktığında birbirlerine günaydın diyen bakış , davranış ve sözcükleriyle sevgiyi ifade eden anne baba arasındaki çocuk, kendisini güven, huzur ve sevgi ortamında bulacaktır. Çatışmalar ufak bile olsa o nu derinden etkileyecektir.

          Çocuklarla zaman geçirmek çok önemlidir. Anne baba çocukla geçirdiği her an, sağlıklı temas ,çocuğun ileriki yaşamında  başarılı, mutlu ve kişilikli olmasını sağlayacaktır. Temas çocuğun ağlamasını, büyüme hızının  ve anneye olan güvenin artmasına neden olacaktır.

           Aile  zamanları yaratmak, arkadaş ve akrabaları ziyaret etmek. Bilgilendirici zaman için; müze, hayvanat bahçesini gezmek.   Yiyecekleri   birlikte hazırlamak. Pikniğe gitmek. Parka   gidip beraber spor yapmak. Çocuğun önemli  ve özel günlerinde yanında olmak. Veli  toplantılarına  katılmak. Karne  günlerinde yanında olmak. O’nun değer bulmasını ve sevildiğini hissetmesini sağlar.

           Çocuk büyüyüp okula başladıktan sonra, okuldan eve gelince, erişkinin koruması altında rahatlamak, neşe ve hayal kırıklıklarını, gününü anlatmak ister. Zaman ayırmak gerekir. Ayrılmayan zamanı çocuk çok görür. Değersizim  hissine kapılır. Her daim o’nun yalnız olmadığını göstermek gerekir. Yanında olamıyorsak telefonla yanında olduğumuzu kanıtlamalıyız. Anne babalar çocuklarına sevgi sözcüklerini kullanırken cömert davranmalıdır. Günün yorgunluğundan sevgi sözcüklerini unutabilirler. “Nasıl olsa çocuğum o’nu sevdiğimi biliyor.” Düşüncesindedirler. Oysa çocuklarımıza sevgi sözcüklerini her fırsatta dile  getirmeliyiz. Sevildiklerini hissettirmeliyiz. Her anne baba çocuklarını sever. Ancak her çocuk anne baba tarafından sevildiğini hissedememektedir. Bu iki farklı sonucun ortaya çıkmasındaki sebep iletişimsizliktir.

           Sevgisini ifade eden çocuğun, sevildiğini hissedeceği faaliyetlerde bulunulması , anne baba tarafından takdir ve onay görmesi gerekir. Böylelikle çocuğa sevildiği hissi verilmelidir.

           Sevgi sözcüklerini kullanmayı ihmal eden, onlara zaman ayırmayan anne babaların çocukları ise sevildiklerini hissedemezler.

           Sevgi, önemli bir değerdir. Bu değere sahip olan çocuklar önemli işler yapmaya cesaretli olacaklardır.

           Anne babanın çocuklarına verebileceği en büyük emek sevgidir. Sevgiden mahrum olanlar, ömürleri boyunca sevgi arayışı içinde olacaklardır. Anne babanın çocuklarına karşı temel görevi sevgiyi hissettirmek ve öğretmek olmalıdır.          

 Hoşça Kalın Çocukça Kalın….!                                                    

 İsmail ALTOK