YAĞMUR

YAĞMUR

Dışarıda gökyüzünden sel yağmaktaydı.  Bu sanki yeryüzündeki kirlenmeye bir tepkiydi, bu korkunç günde dışarıda  bir kaç kişi vardı bunlardan biri bendim. Mektuplarımı dağıtırken yakalanmıştım kendimi korunaklı bir yere atana kadar epey  ıslandım fakat o ne, biraz ileride virane bir binadan odun toplamaya  çalışan bir ihtiyar bu yağan seli hiç umursamadan  topladığı  odunları  el arabasına dolduruyordu.

Dayanamayıp yanına gittim. Dede  ne yapıyorsun?  Yağmur durunca yapsana dedim o yağmurdan denizin ortasında kayığı ile azgın dalgalara yakalanmış  bir  çaresizlik edası ile yüzüme baktı,  OĞUL, Dedi evde anne ve babası vefat etmiş iki küçük  torunum var  şimdi donuyorlardır.

Beni, BU YAĞMUR ISLAMAZ.  ONLARIN, GÖZYAŞLÂRI ISLAR, HASTA EDER dedi.

Acele acele yola koyuldu Yağmur durmak bilmiyordu bende yola koyuldum bisikletimle.  Bir kaç km,  gitmiştim ki  yarım yamalak  sığınacak bir yer buldum. Bir bisikletli daha var
bisikleti tıklım tıklım yük dolu. Selam verdim  “ hayırdır bu havada ” Sorma postacım dedi.

Maaşımı alınca şu ilerdeki toptancıdan gıda maddelerini daha ucuza alıyorum.  Her ay bu toptancıya gelir  bisikleti doldurur eve giderim dedi.  Ev nerede diye sordum söylediği adres yedi km ileride idi. Bu yükle çok zor olur dedim  çook zor ama postacım çocuklarım için  bir kutu biskevüt demek.

Bu sence değmez mi dedi. Samimiyetle sarıldım oradan ayrıldım.
Yukarıdan sel yağıyordu, sanki, bütün ruhsal fiziksel  kirleri  yıkamak  için, yola çıkmıştı  ama o ne  azalıyordu yine insanoğluna mühlet verecekti  birilerinin yüzü hürmetine  daha hoşgörülü, daha adaletli, daha, aklıbaşında yaşamlar için.

AKLIBAŞINDA  HER YAŞAM İÇİN  SEL BİLE BEREKETTİR.

VİCDANSIZ KALPLERE BİR DAMLA  FELAKETTİR.  BEREKETLİ günler dilerim.

Sevgili Bolu Postası okurları.

İzzet Arslanalp