İNSANLIK GÖÇ ETTİ…

Ramazan ayının rahmet deryasının dalga dalga yayıldığı zaman dilimlerini idrak ederken hakim güçlerin elbette Müslümanlara rahat bir oruç tutturmama anlayışlarını unutmamamız lazımdı. Biz unutsak da onlar hatırlatıyor zaten…

Malum olduğu üzere Ramazan öncesi Ortadoğu’nun sürgit bataklığı herc-ü merç idi. Günde ortalama elli Müslüman ölmezse rahat edemiyor Siyonist kahpeler ve piyonları.

Suriye, IŞİD, Irak derken ölümlere ölüm, zulümlere zulüm eklendi.

Şimdi de Gazze…

Gazze’de üç tane İsrail gencinin fail-i meçhul bir şekilde öldürülmesi elbette Müslümanların kabul edeceği bir şey değildir. Müminler için her can bir dünya mesabesindedir, lakin kim tarafından öldürüldüğü dahi bilinmeyen üç genç için bu ne aymazlık?

Kimsenin üstlenmediği, Hamas’ın bile eleştirdiği olaydan sonra gece gündüz bombalama, yakıp yıkma, insanları evsiz-barksız bırakma sorumsuzluğu…

Cami bombalama, gençleri kaçırıp yakarak öldürme ve nokta atışları ile Müslüman avlama…

İsrail’de kabine dövüş ediyor; neymiş efendim gösterilen şiddet ve tepki azmış bu sebeple hükümet yıkılırmış…

İsrail dünya ile ve özellikle Müslümanlar ile alay ediyor, dalga geçiyor!

İsrail Ortadoğu’da oynadığı oyunu gizlemek için “kuşa bak!” oyunu oynuyor. Tiyatronun ana bölümü Irak ve Suriye topraklarında oynanıyor. Türkiye’de güya Gazze’ye bakacak, başka bir şey görmeyecek.

Bu ne büyük ahlaksızlık, bu ne büyük izansızlık; ne çirkin ve aşağılık bir oyun…

Tüm dünya terörün kaynağı baş belası ülkeyi izliyor; kimse gıkını dahi çıkaramıyor. İki üç Filistinli genç taş atacak da rahatlayacağız öylemi?

Veyl olsun insanlığa, veyl olsun Müslümanlara, veyl olsun krallara…

İnsan yaşadığından utanıyor.

Veyl olsun BirLEŞmiş Milletlere, yazıklar (olmayan) vicdanlara.  Ağzını açan Hamas’ı ve Filistin’i kınıyor. Ağzı olan roketten, sapandan bahsediyor.

Kör olmuş gözleri…

Ortalığı yakarcasına bombalama yapanları, tehdit etme, güç gösterisinde bulunma maksatlı saldırıları göremiyorlar da, havada patlayan roketlere takmışlar.

Ey İsrailoğulları!

Bilesiniz ki atalarınız tarihsel süreçte Cenab-ı Allah’ın gazabına çok uğramış ve helak olarak ortalıktan defolmuştur. Dedeniz Ariel Şaron şu an nar-ı cehennemin hammaddesi olarak kaynama noktasında… Bilesiniz ki Müslüman’ın acısı ölene kadar; sizin ki ise asıl o çok korktuğunuz ölümden sonra başlayacaktır.

Zira o havada patlayan roketlerden dahi ortalığı siren sesine vererek korkudan kaçışınız, aklınızın başından gitmesi gösteriyor ki siz teknolojinin ve parasal gücünüzün ardında koskoca bir hiçsiniz.

Bombalarınızın karşısına sadece sapanı ve vücudu ile çıkan Gazzeli gençlerin ahı sizi tarumar edecektir inşallah. Hırçınlığınızın kaynağında ömrünü tamamlamış olan varlığınızın yattığı bir vakıadır.

Öbür taraftan Doğu Türkistan’da Çin zulmü…

Müslümanlara oruç tutmak yasaklanmış. Yasaklanmakla kalınmamış, insanlara zorla öğle yemeği yediriliyor, oruç tuttuğu anlaşılırsa hapse atılıyormuş.

Demokrasi çetelesi tutanlar, insan hakları istatistiği ile dünyaya istikamet vermeye uğraşanlar, “işkence var!” diyerek Türkiye üzerine gelenler, hümanistler nerelerdesiniz?

Bir Müslümanın oruç kadar masum ibadetine dahi müdahele edilirken neden kimseden bir ses çıkmıyor.

Yeryüzü Müslümanları gözlerini Brezilya’ya dikmiş, hiçbir şeyden habersiz uyuşmuş bir vaziyette futbol izleyip yorum yapmakla meşguller.

Halimizin hazin manzarası…

Güya oruç tutuyor, teravih kılıyor, ibadet ediyor, ramazan idrak ediyor… Tutulan oruç mu, kılınan namaz mı, idrak edilen Ramazan mı? Bir bilene sormak lazım…

Bunları düşünürken aklıma Kara Kıta Afrika geliyor. Yüreği ak suretleri siyah insanların ülkeleri. Mesela Etyopya diğer ismi ile Habeşistan.

Peygamber Efendimiz’in sevdiği, güvendiği memleket. Arkadaşlarını Mekke’nin zulmünden kurtarmak için gönderdiği, onların da Peygamber dostlarına kucağını hatta yüreğini açtığı Afrika ülkesi. Açlığın ve sefaletin kol gezdiği, bir kap su için kilometrelerce yol kat edilen, bir torba un bulunduğunda, dünyalar bulmuş gibi sevinilen mazlumların ülkesi.

İHH yardım götürmüş oralara. Yemyeşil arazileri görünce bu topraklarda yaşayan insanların açlık ve susuzluk çekmeleri insanı şaşırtıyor. Ama insafı olmayan sömürücülerin elbette oranın gariban halkını düşünecek halleri yoktur. Onlar için elzem olan yer altı ve yer üstü kaynakları ile insan ticaretidir. Amerika kıtasında milyonlarca insanı fare telef eder gibi öldüren, Afrika’da, Ortadoğu’da para kazanma hırsıyla her gün yüzlerce adam öldürten kahpelerden başka ne beklenir ki?

Bu ve benzeri gelişmeler bozuyor Ramazanımızı; sarsıyor orucumuzu…

Bilad-ı İslam’da açlık, sefalet, ölüm kol gezerken nasıl rahat olalım ki? Ağzımıza koyduğumuz lokmanın tadını nasıl alalım? Kalbimizle buğz etmekten başka bir şey elimizden gelmiyor. O da imanın en zayıf olanı.

İslam ülkelerinin durumu, Müslümanların çaresizliği gerçek anlamda bir ölüm sessizliği gibi. Türkiye’nin dış işleri hariç Dünya’da hiç kimseden ses seda yok. Sanki bu ölümler, sefalet normalmiş gibi.

Şair diyor ya: “Yeryüzü boşaldı habersiz miyiz? Güneşe göç var da kalan biz miyiz?” Güneşe göç var mı bilmem amma, insanlığın dünyadan göç ettiği kesin…

“İçimizdeki beyinsizlerin yüzünden bizi helak eder misin(etme) Allah’ım…” (Araf Suresi)

Lailahe illa en sübhanek. İnni küntü minezzalimin.

(Manası:Allah’ım senden başka hiçbir ilah yoktur. Seni bütün noksanlardan uzak tutar, tenzih ederim. Gerçekten ben haksızlık edenlerden oldum)

La ilahe illallahül azimül haliym. La ilahe illallahü rabbül arşil azim. La ilahe illallahü rabbüssemavati ve rabbül ardı ve rabbül arşil keriym.

(Manası: Halim ve Azim olan Allah’tan başka ilah(ibadet edilecek) ilah yoktur. Büyük arşın sahibi olan Allah’tan başka ilah yoktur. Göklerin ve yerin sahibi olan Allah’tan başka ilah yoktur. O arş-ı kerimin Rabbi(sahibi)dir.)