AŞK

A    Ş   K

Aşkı anlatasım var dilim döndüğünce. Bana göre, bence ..Önce, kelimedeki her harfin anlamını ince ince anlatmaya  başlamam  lazım. Sonra ,  kelime olarak  bende bıraktığı   ilk izlenimden bahsetmeli ,neler çağrıştırdığına değinmeliyim. Evrenselliğinden ,vazgeçilmez ya da geçilirliğinden, somut ya da soyutluğundan, mecaz ya da gerçekliğinden  söz etmeliyim.. Bir arkadaşımın başından geçen aşk hikayesi diyerek,-hep böyle anlatılır ya J- aslında tıpatıp benim hayatımdaki aşkları  tek tek deşifre etmeliyim. Öznelerini, yüklemlerini, yakışan en uygun sıfatlarını yazmalıyım aşkın.. .. Acısını tatlısını ortaya çıkarmalı, gerçek ve sanalda da kıyaslamalıyım. Mevsimlerle bağlantısını, yerçekimi kuvvetindeki gizemini , hatta sürtünme kuvvetinde bile  bir yerinin olduğunu ispatlayana dek kelimelerle oynamalıyım..” Ey aşk..”  diyerek bir satır başı yapmalı , şiirsel hitaplarla bir dörtlük döktürmeliyim .Duyu organlarımızın aşktan aldığı nasipten ,anneannemin dedeme attığı tokatın sebebinden, yemekte var olan lezzetten bahsetmeliyim.. Her yerde var olduğunu benimsettiğime emin olduktan sonra  birdenbire aslında   her yerde  olmadığını    söyleyip  kafa karıştırmalıyım. Aşkın  sadece insanlarda, karşıt cinsiyetler arasında geçen bir duygu olduğunu yazdığım anda , ellerimin titrediğini, yüreğimin çırpındığını ,ateş basıp, içimden bir çığlık koptuğunu  hissettirmeliyim  okuyanlara. Kimine göre yalan  ,ama neye göre yalan olduğunu sorgulamalıyım…

Burun kıvırsam, aşağılasam,  yüceltsem, iğnelesem , şişirsem… Şu yazdıklarımla  yola çıksam ve başlasam aşkı  anlatmaya..  Nereye kadar giderim? Ne  anlatabilirim ?  Anlattığımı varsayalım ,   sorgulamaz  mıyım, yargılamaz mıyım kendimi? Ne haddine diyerek , neyin peşindesin diyerek, amacın ne diyerek  ,aşk anlatılmaz yaşanır diyerek.. Herkesin bir tarifi vardır aşktan sanane diyerek. Kaldı ki   bir de  AŞKI YERYÜZÜNE İNDİRDİĞİMİ SOMUTLAŞTIRDIĞIMI FARKETSEM… kendimle çelişmez miyim   !!?

Yok  yok  vazgeçtim ,  ben bu  işin içinden çıkamayacağım.  Aşk için bir şeyler yazmayacağım.. Aşkın,  insanı, kendi içine yönelttiğini, kendini bulduktan sonra bütün sevgilerin son merhalesi olan Allah sevgisine ulaştırdığını , mecazi  aşk diye bir şeyin olmadığını , aslonanın  gerçek aşk olduğunu  kağıda  dökmeyeceğim..  , Leylasını çölde gördüğünde tanımayan Mecnunun, Leyla’dan vazgeçip  Allah’ı  bulduğunu , sadece Allah aşkıyla  varolduğunu ,aslında Leylanın Mecnunu gerçek aşka götüren  bir köprü olduğunu ve bizim de var olan tek ve yegane aşkın ilahi aşk olduğunu bilmemiz gerektiğini    dikkat çekmeyeceğim…..

Yazsaydım  ,yazımın sonunu “HERKESİN BİR LEYLASI OLMASI DİLEĞİYLE”  diyerek noktalardım .Ama ben başka konuda yazacağım bu hafta.. J

Sevgiyle       FUNDA ARKIN AKBAŞ