“DEDİKODU (GIYBET)”

Peki Çehov ‘un “Başkalarının günahı ile kimse aziz olamaz” sözüne ne dersiniz?

Kıskanç, kötüyü yorumlama duygularını konuşarak rahatlama tanımı yerindedir.

Başarı konulu dedikodular; başarı elde edemeyenler tarafından, başarılı gördüklerine mikroplarını şırıngalamalarıdır.

Dedikoducular; en yakın arkadaşlarının ,dostlarının ve hatta kardeşlerinin bile güzelliklerini, kariyerlerini, zenginliklerini, başarılarını çekemeyip rahatsız olanlardır. Ruh asaletinden yoksun kişilerdir, çünkü.

Dedikodu kişiyi gündemde tutar. Kişiye “önemlilik” duygusunu aşılar, artırır. Kimsenin bilmediği bilgileri bilmek dedikoducuda farklılık , üstünlük duygularını şaha kaldırır.

Burnunda kıl aldırmaz. Aslan postuna sarınır. Özel bilgi olarak düşündüğü söylentileri bire on katarak satar/yayar gündem de kalmayı amaçlar hep.

“Dedi” ye ek yaparak “kodu” ile besleyerek “ dedikodu” hamurunu yoğurur ve kıvama getirir.

Dedikodu; güven ortamını bozar. Dostluk ilişkilerini zedeler.  Sağlıklı iletişime sekte vurur. Söylenenler gerçek değildir. İyilik içermez. Yalan- yanlıştır. Dinleyenler mikrobun yayılmasına yardımcı olurlar. Dedikoducular; kişi ve oluşturdukları topluma göre biçim alır. Fare deliğinde bile duyulan dedikodular “can” yakar.

Kurumlarda ki dedikodu;

“Dedikodular bir kurumdaki güven ortamını ortadan kaldırır. Kişiler konuşmaya çekinirler. Yalan ile gerçek birbirine karışır, düğümlenir. Doğacak sorunların çözümü zorlaşır. İş verimini düşürür, sağlıklı iletişim olmaz. Konuşmayan iş görenler ile iletişim sağlanmaz. Konuşmak; terapi hem de düşüncelerin açılımı için araçtır.

Dedikodulu ortam; yanlış anlaşılmaya elverişli ortamdır. Konuşamayan iş görenler depresyona girer. Konuşamayanlar öfkeye, kine ve nefrete sığınarak patlamaya hazır “yanardağ” gibidirler. Kurumlarda ayrışmaya yol açar.

Samimiyetsizlik, içten pazarlılık diz boyudur. Dostluklar öksüz kalır. Takım ruhu oluşturulamaz. Başarı “samanlıkta iğne aramaya” benzer.

Erdemli insanlar “dedikodunun“olduğu ortamda çalışamaz, yaşayamazlar, ayrılmak zorunda kalırlar.

”İnformal” ilişkileri besler. Doğruluğu ispatlanmamış  bir çeşit “sır bilgi” kümesidir. Dedikodu.

Kurumlarda ki amirlerin dedikoduya itibar edip sır bilgileri ilk elden öğrenmeye çalışması,”sahte muhbirlerin” doğmasına sebep olur. Bu durum “muhbire” ciddi, geçici itibar kazandırır.

Sözü edilen muhbir kurum imkanlarından daha fazla yararlanır.”lojman ,tatil amaçlı seminerlere katılım” gibi.

Amirler karşısında daha fazla ayrımcı davranışlı olacağından, kurumda ki; hiyerarşi yapı bozulur.

Yaygınlaşan dedikodular,kurumda sırların açığa çıkmasını kolaylaştırır. Kurumda ki; güven ve itibar ciddi yara alır.

Kurumlarda ki dedikoduyu önlemek için;

Sağlıklı iletişim sağlanmalıdır. Okuma ve zihinsel gelişime önem verilmelidir.”Dağarcığı boş iş görenlerin dedikodu üretmesi gayet

başarılıdır.”

Etik eğitime önem verilmelidir.” Başkalarının başarısını kıskanmamak, açığını aramamak erdemliktir.”

Zaman zaman çalışanlarla toplu   halde sinemaya, tiyatroya ve pikniğe gidilerek sosyal etkinliklere önem verilmelidir.”Canı sıkılan,iletişim kuramayanlar iş görenler dedikodu üretirlerdir,çünkü.

İş görenlerin dilek ve şikayetlerini yönetime iletecekleri kanallar açık olmalıdır.”Aksine kapalı kapılar ardından dedikodular devem eder.”

Kurumda iş ile ilgili alınan kararlarda iş görenin iradesine yer verilmelidir.

Baskıcı yönetimlerde; iş görenler dedikodularla kendilerini ifade ederler.

Gıybet eden kimse günahkardır.bu günahından kurtulmak için yalnız tövbe etmek, Allah’tan affını dilemek yeterli değildir.Hem tövbe etmek hem de gıybetini ettiği kardeşine giderek ondan hakkını helal etmesini dilemelidir. Ancak o zaman bu günahtan kurtulmuş olur.”İslam İlmahali”

Hoşça Kalın !

On bir Ayın Sultanı  Mübarek Ramazan Ayında, Dedikodusuz Kalın !

İsmail ALTOK.