Gemi Karaya Vurmuş İse Son Sözü Söylemiş Demektir

Dünyada yaşayan canlıların en doğal hakkıdır yaşamak. Yaşam hakkı yasalar ile korunur. Vatandaşlar vergilerini öder, yaşam hakkı ve adalet için. Özgür birer birey olarak hep beraber bir arada yaşamanın yoludur adalet. Devlet her vatandaşına zengin veya fakir olarak değil, insan olarak bakmalı ve hepsine eşit mesafede durmalı.

Soma kömür madenlerinde yaşadığımız ve ülkemizi yasa boğan elim kazanın acısı çok taze..Yaşamını yitiren insanlarımızın apar topar defnedilmeleri ülkemizin büyüklüğüne hiç yakışmadı. Bütün cenazelerimizin bulunup, hepsine yakışır bir devlet töreni düzenlenmeli idi. Facianın yaşandığı günü orada yaşamını yitiren ve tüm madenci kardeşlerimiz anısına ulusal yas olarak anılması gerekir. Peki Soma’da neler oluyor da insanlar üç kuruşa mahkum ediliyor?Burada Soma’lı vatandaşlarımızın ortak bir feryadı vardı..,

Çiftçinin malı para etmiyor…

Manisa’yı, Soma’yı ve Kırkağaç’ bilen bir kardeşiniz olarak şunu belirteyim. Halkın gelir kaynağı genel olarak zirai ürünlerdi. Göz alabildiğine zeytin bahçeleri olan bir memleket. topraklarının % 91.7 si tarıma elverişli olan bir ilimiz. Ama gelin görün ki sistem insanları kendi işinin patronları olmaktan çıkartıp, sermayenin ucuz köleleri haline getirmiştir. Sistem gayet basit, ülkede tarımı öldür sonrasında işsiz kalan tarımda çalışan insanları sermayenin kucağına bırak..Sistemin beslenme şekli her zaman böyledir. Sermaye kendinden olanı destekler ve onun için çalışır. Onun destekçileri ise sermayeye uygun yasalar çıkartırlar hep birlikte insanımızı sömürürler. Arada olan üç kuruşa muhtaç edilmiş insanlarımıza olur. Sermaye ve onun çanak yalayıcıları her zaman lüks hayatlar yaşarken, işin yükünü çeken işçimiz hayatlarının sömürülmesi ve geleceklerinin çalınması ile karşı karşıya kalırlar. Kimi zamanda malesef sermayenin para hırsının kurbanı olarak yaşamlarını yitirirler.

Sosyal devlet işte bu noktada kendisini gösterir, insanın en doğal hakkı olan yaşama hakkını savunur. Ülkemizdeki tüm suçlular kader sayesinde kurtulmuşlardır. Kader kader…Bir dili olsa da konuşsa..Yaşanan tüm ihmaller zincirinin faciaya dönüşmesini ve bu Allah’tandır demek tamamen akıl ve mantık dışıdır. Ateş ile barutu yan yana bırakıp sonrada kadere bırakıyorum diyelim. Böyle bir mantık olabilir mi? İnsanların hayatı bu kadar önemsiz mi? İnsanlar deney malzemesi değildirler. Soma ‘da olduğu gibi gözlerini üretim ve para hırsı bürümüş caniler, insanlarımızı göz göre göre ölüme yollamışlardır.

Birileri hala çıkıp yahu bu Allah’tandır hala diyebiliyor. Böyle zamanlarda Allah’ın adını ağzından düşürmeyenlere iyi bakın, çoğu caminin yolunu bilmezler ama şunu çok iyi bilirler, milletimiz kadercidir hayrın ve şerrin Allah’tan geldiğine inanırız. Bunu da çıkarlarına geldikçe bol bol kullanırlar.

İnsanlarımızı yerin binlerce metre altına canlı canlı ölüme gönderen düzenin değişmesi gerekir. Siyasetin sermayenin güdümünden çıkması mutlaktır. Siyaset, ülkenin geleceği vatandaşların refahı için yapılır. Gözlerini dünya malı kazanma hırsı bürümüş insanlar için yaşamlarını yitirenler hep iş kazası olarak kalacaklardır. İnsanımız okumalı, araştırmalı hakkını koruyabilecek hukuka inanmalıdır. Hukuk insanımızın hakkını koruyamaz ise insanımız ne yapmalı?

Adalet herkes için olmalı. Güçlünün adaleti değil, adaletin gücü olmalı..Soma’da yaşamlarını kaybeden insanlarımızın cenazelerinin tamamı ailelerine teslim edilmeli.Her ne gerekiyorsa yapılmalı. Çıkartamıyoruz deyip gaiplik kararı vermek çok alçakça bir davranıştır. Orada yaşamlarını hiçe saydığınız insanlar sayesinde para içinde yüzenler, o insanların kanlarında boğulurlar. Burada yapılacak soruşturma neticesinde sorumlular umarım hakkettiği cezayı alırlar..

Siyasilerimizin biraz daha az konuşup, insanlarımızın gönüllerini alma taraftarıyım. Devletin gücünü madende yaşam savaşı veren insanlarımızı kurtarmak için gösterelim. Bu ülkede zenginler varsa unutmasınlar ki, o fakirler sayesindedir. Siyasilerimiz Şeyh Edebali’nin şu sözlerine kulak vemeliler;

Şeyh Edebali’den Osman Gazi’ye Nasihat
Ey Oğul!
Beysin! Bundan sonra öfke bize; uysallık sana… Güceniklik bize; gönül almak sana.. Suçlamak bize; katlanmak sana.. Acizlik bize, yanılgı bize; hoş görmek sana.. Geçimsizlikler, çatışmalar,
uyumsuzluklar, anlaşmazlıklar bize; adalet sana.. Kötü göz, şom ağız, haksız yorum bize; bağışlama sana… Bundan sonra bölmek bize; bütünlemek sana.. Üşengeçlik bize; uyarmak, gayretlendirmek, şekillendirmek sana..
Ey Oğul!
Yükün ağır, işin çetin, gücün kıla bağlı, Allah Teala yardımcın olsun. Beyliğini mübarek kılsın. Hak yoluna yararlı etsin. Işığını parıldatsın. Uzaklara iletsin. Sana yükünü taşıyacak güç,
ayağını sürçtürmeyecek akıl ve kalp versin. Sen ve arkadaşlarınız kılıçla, bizim gibi dervişler de düşünce, fikir ve dualarla bize vaat edilenin önünü açmalıyız. Tıkanıklığı temizlemeliyiz.
Oğul!
Güçlü, kuvvetli, akıllı ve kelamlısın. Ama bunları nerede ve nasıl kullanacağını bilmezsen sabah rüzgarlarında savrulur gidersin.. Öfken ve nefsin bir olup aklını mağlup eder. Bunun için daima
sabırlı, sebatkar ve iradene sahip olasın!.. Sabır çok önemlidir. Bir bey sabretmesini bilmelidir. Vaktinden önce çiçek açmaz. Ham armut yenmez; yense bile bağrında kalır. Bilgisiz kılıç da tıpkı ham armut gibidir. Milletin, kendi irfanın içinde yaşasın. Ona sırt çevirme. Her zaman duy varlığını. Toplumu yöneten de, diri tutan da bu irfandır.
İnsanlar vardır, şafak vaktinde doğar, akşam ezanında ölürler. Dünya, senin gözlerinin gördüğügibi büyük değildir. Bütün fethedilmemiş gizlilikler, bilinmeyenler, ancak senin fazilet ve
adaletinle gün ışığına çıkacaktır. Ananı ve atanı say! Bil ki bereket, büyüklerle beraberdir. Bu dünyada inancını kaybedersen, yeşilken çorak olur, çöllere dönersin. Açık sözlü ol! Her sözü üstüne alma! Gördün, söyleme; bildin deme! Sevildiğin yere sık gidip gelme; muhabbet ve itibarın zedelenir…
Şu üç kişiye; yani cahiller arasındaki alime, zengin iken fakir düşene ve hatırlı iken, itibarını kaybedene acı! Unutma ki, yüksekte yer tutanlar, aşağıdakiler kadar emniyette değildir.
Haklı olduğun mücadeleden korkma! Bilesin ki atın iyisine doru, yiğidin iyisine deli (korkusuz, pervasız, kahraman, gözü pek) derler.
En büyük zafer nefsini tanımaktır. Düşman, insanın kendisidir. Dost ise, nefsi tanıyanın kendisidir. Ülke, idare edenin, oğulları ve kardeşleriyle bölüştüğü ortak malı değildir. Ülke sadece idare edene aittir. Ölünce, yerine kim geçerse, ülkenin idaresi onun olur. Vaktiyle yanılan atalarımız, sağlıklarında devletlerini oğulları ve kardeşleri arasında bölüştüler. Bunun içindir ki, yaşayamadılar.. (Bu nasihat Osmanlıyı 600 sene yaşatmıştır.) İnsan bir kere oturdu
mu, yerinden kolay kolay kalkmaz. Kişi kıpırdamayınca uyuşur. Uyuşunca laflamaya başlar. Laf dedikoduya dönüşür. Dedikodu başlayınca da gayri iflah etmez. Dost, düşman olur; düşman, canavar kesilir!..
Kişinin gücü, günün birinde tükenir, ama bilgi yaşar. Bilginin ışığı, kapalı gözlerden bile içeri sızar, aydınlığa kavuşturur. Hayvan ölür, semeri kalır; insan ölür eseri kalır. Gidenin değil, bırakmayanın ardından ağlamalı… Bırakanın da bıraktığı yerden devam etmeli. Savaşı sevmem. Kan akıtmaktan hoşlanmam. Yine de, bilirim ki, kılıç kalkıp inmelidir. Fakat bu kalkıp-iniş yaşatmak için olmalıdır. Hele kişinin kişiye kılıç indirmesi bir cinayettir. Bey memleketten öte değildir. Bir savaş, yalnızca bey için yapılmaz. Durmaya, dinlenmeye hakkımız yok. Çünkü,
zaman yok, süre az!..
Yalnızlık korkanadır. Toprağın ekim zamanını bilen çiftçi, başkasına danışmaz. Yalnız başına kalsa da! Yeter ki, toprağın tavda olduğunu bilebilsin. Sevgi davanın esası olmalıdır. Sevmek
ise, sessizliktedir. Bağırarak sevilmez. Görünerek de sevilmez!.. Geçmişini bilmeyen, geleceğini de bilemez.
Osman! Geçmişini iyi bil ki, geleceğe sağlam basasın.
Nereden geldiğini unutma ki, nereye gideceğini unutmayasın.
Şeyh Edebali
13. Yüzyıl, Söğüt-Bilecik-Türkiye
Not:
Osman Bey, vefatında 68 yaşında idi. Tarih ise, Ağustos 1326’yi gösteriyordu. (Allah rahmet eylesin.)
Vefat ettiğinde geriye bıraktığı mal varlığı şunlardı :

Bir at zırhı, bir çift çizme, birkaç tane sancak, bir kılıç, bir mızrak, bir tirkeş, birkaç at, üç sürü koyun, tuzluk ve kaşıklık.