İYİLİK ÜZERİNE BİR YAŞANMIŞLIK ÖYKÜSÜ.

Bundan Yıllar önceydi, çalıştığım iş yerine bir bey geldi kendini tanıttı ve gösterdiğim yere saygıyla oturdu. Merakla yüzüne bakıyordum zira tanıdığım bir kişi değildi ve benden de yaşça büyüktü. Sonra Allah rahmet eylesin Anneannem ve Dedemden bahsetmeye başladı.- Ben dedi; Dedenlerin kapısında uşaktım mesleğim nalbantçılık….

Kendi köyümden çıktığımda küçüktüm ,sizin köyünüzde Dedenlerin kapısına geldim dedi. Fakat ;onlar bana evlatlarıymışım gibi kanat açtılar, çalışanlarından değilde evlatlarıymışım gibi muamele gösterdiler, çokk ekmeklerini yedim, bugün neye sahip olduysam Allah onlardan Razı olsun Allah Rahmet eylesin onların sayesinde oldu dedi. Şaşkın Şaşkın bakıyordum yüzüne Çünkü Ne Dedemden Nede anneannemden ;biz şunu yaptık bunu yaptık şöyle iyilik böyle iyilik yaptık diye işitmemiştim. Her zaman kapıları açık her zaman sofraları bereketli ve her zaman da misafirleri boldu. Evlerinde yokluk nedir olmadı hiç. Kocaman bir tekne ekmek yani bazlama ve çörek pişerdi. Sütler, yoğurtlar.. Dedemin arılarının balları, Turhan küpü sürekli çalkalanır, tereyağlar ,anneannemin kendi eliyle yaptığı peynirler ,daha neler neler….. Fakat bir gün dahi yapılan iyiliklerin sözü geçmedi hiç. Yalnız Anneannem derdiki; kızım bir iyilik yaptıgında ” Elinin verdiğini, öbür el’in görmesin sakın.” !!! Adam konuşurken kafamdan bunlar geçti, çocukken anlayamadığım birçok şeyleri, şimdi daha net anlıyordum.

Velhasıl Bir saatlik bir sohbet sırasında, benim gözlerim doldu, adamın gözlerinden yaşlar aktı… Annem rahmetlik ,yaşıyordu o zaman, Anneme, babama selam söyledi Haklarını Helal etsinler dedi ve Veda etti gitti. Bunları niye anlattım şimdi diye merak eden arkadaşlarımla paylaşmak istediğim bir şey var nacizane…… !!!

Günümüzde insanlar, yardıma muhtaç olan kişilere iyilik yaptıkları zaman nerdeyse videoya alıp gazetelere ilan verecekler, bunun adı ne yardım nede iyilik bence, İnsanları incitmeden, kırmadan, ruhunu zedelemeden ve bir üçüncü şahısın bile haberi olmadan daha doğrusu ” Bir elimizin verdiğini diğer elimizin bile haberi olmadan” yapabiliyorsak ne mutlu bize ,demek geliyor içimden.

Eski İnsanlar ki … onlar asla ve asla eski olmayan her daim yeni kalabilen kişilerdi. Mekanları cennet olsun. Şimdi ise bakıyorum da ; Namazdan niyazdan bahsedip Dinle, İnançla uzaktan yakından alakası olmayan İnsanlar, gösteriş merakıyla hareket ediyorlar. Açıkçası kahroluyorum ve çok üzülüyorum.

Babam yaşasaydı “Yüzüne yapışsın yaptığın iyilik” derdi.

Sözüm Meclisten dışarı.

NurGül ELİTOK /ANKARA