YÜKSELDİKÇE DÜŞENLER

YÜKSELDİKÇE DÜŞENLER

Amaçlara giden her yol mübahtır ya da köprüyü geçinceye kadar ayıya dayı diyelim anlayışı, yüce bir yaratıcının varlığını inkar eden, dinlere, ölümden sonra tekrar dirilmeye inanmayan, bütün sorunları salt kendi aklıyla çözebileceğine inanan materyalist, pozitivist bir anlayıştır.

Yahudi ve Hristiyan gibi kitaplı dinlere mensup insanların bile kabul etmeyeceği bu anlayışı, gerçek bir müslüman kesinlikle ret eder. Allah’a ve ahiret gününe inanan ve günde en az beş kere Allah’ın huzuruna çıkan bir insan, ister sosyal ve siyasal isterse de ekonomik olsun amaçlarına ulaşmak için meşru sınırların dışına çıkmaz.

Yürüdüğü yolda insanları basamak olarak kullanmaz. Samimi olur vefalı olur. Çünkü samimiyet ve vefa göstermek müminleri münafıklardan ayıran en temel meziyetlerdendir. Samimiyet ve ihlas olmadan ulaşılan hedeflerde insanlar uzun ömürlü olamazlar.

İlahi adalet tecelli eder nasıl yükseldilerse öyle düşerler. Honore De Balzac, Vadideki Zambak adlı dünya klasikleri arasındaki meşhur romanında ”insanlar maymuna benzerler, yükseldikçe çirkin yerlerini görürsünüz ” derken kendi çağını aşıp bugünü de tasvir etmiştir.

Yükselen insanların çirkin yönlerini görmek aşağıda kalan ve onları izleyen sıradan insanları üzüyor. Çünkü aşağıdakiler yanlarından yükselen insanlara güzel bakarlar ve güzel görmek isterler. Aksi olunca da hayal kırıklığı yaşarlar.

Bugün yukarıdakileri yüceltenler, aslında yukarıdakilerin tepeden baktığı aşağıdakilerdir.

Aşağıdakiler hep aynıdır. Dün neyse bugün de o dur değişmeden kalırlar. Yukarıdakiler kendini yüceltenleri ne kadar itibarsızlaştırmaya çalışırlarsa çalışsınlar başarılı olamazlar.

Zira ” Tenekeyi parlatsan çeyrek altın eder mi? Altını çöpe atsan değerini kaybeder mi? ”

MUTLU BİLGE 03.05.2014 / BOLU