Hayattan öğrendiklerim

Hayattan öğrendiklerim

Merhaba arkadaşlar uzun bir aradan sonra yine sizlerle birlikteyiz bu hafta sizlere yine hepimizin günlük hayatımızda yaşadığı yaşarken de öğrendiğimiz acı ve tatlı tecrübelerimizden bahsetmek istiyorum .

Hayattan neler öğrendik bir bakalım ne dersiniz ? Hayatımızda her ne olursa olsun aslında hayatı fazla ciddiye almamamız gerektiğini öğrendim. Her ne olursa olsun ne kadar istesek te bazı şeyleri oluruna bırakmak gerektiğini,  bizim planlarımızın ise hiç bir zaman tutmadığını bunu ancak her defasında yanıldığımda öğrendim.

Fazla güven fazla sevmek hiç değmeyecek insanları gözümüz de büyütmenin bizi her defasında daha fazla yaralayıp yıprattığını öğrendim. Aslında ne kadar az düşünüp umursamaz davransak bir o kadar güçlü olabileceğimizi öğrendim. Mesela duygularımızı daha az belli etmenin bizi daha gizemli, güçlü bir hale getirdiğini anladım. İnsanların çıkarları ve bencillikleri uğruna her şeyi yapabileceklerini öğrendim. İyi kalpli sevecen hoşgörülü olmanın mükemmel bir insan olmaktan daha önemli olduğunu öğrendim, mal, mülk, kariyer, makam bunların geçici ama insanlığın kalıcı olduğunu öğrendim.

Bir insana iyi davranmanın bize hiç bir maliyeti olmadığını, içten bir tebessümün paha biçilmez olduğunu öğretti hayat bana. hesap yapmanın anlamsızlığını, , yaptığımız hemen hemen her şeyin sadece senden sonrakilere bir hazırlık olduğunu öğrendim kendimiz için değil de hayatın akışına göre ve başkalarına göre yaşadığımızı öğrendim. hayatımızda ki acı olayların olumsuzlukların aslında hayatımıza lezzet kattığını,. Bu olumsuzlukların bizleri aslında ne kadar güçlendirdiğini kırıldıkça ne kadar keskinleştiğimizi ezildikçe ise bir o kadar da sertleştiğimizi öğrendim.

Biz insanların öyle basit şeylerden birbirimizi kırdığımızı bazı şeylerin asla telafisi olmadığını öğrendim yazık ki Kendimizi biraz mutlu etmek için bile önce başkalarını mutlu etmemiz gerektiğini hata yaparak doğruyu bulmayı öğrendim. düşenin dostu olmadığını, yaşamanın buz üzerinde yürümek kadar zor olduğunu içim yanarken gülmeyi haykırmak isterken ise susmayı, öğrendim bu hayattan kalabalıkların içinde yapayalnız olduğumu bu dünyaya yalnız geldiğim gibi yalnız gideceğimi ölümün var oluşunu ve acısını öğrendim.  Güven elde edebilmek için yılların gerektiğini, güveni yok etmek için saniyelerin bile yettiğini öğrendim. Kalbin ne kadar kırılmış olursa olsun, ne kadar üzülürsen üzül oysaki dünyanın senin acılarından dolayı durmayacağını daha az önce yanımdan ayrılan bir arkadaşımın belki de son görüşüm olabileceğini öğrendim bir nefes sonrasının garantisi olmadığını öğrendim. Hayatta hiç bir şeye şaşırmamayı asla olmaz dediğim her şeyin olabileceğini öğrendim. Mesela en fazla önemsediğim kişilerin benden hep uzaklaşıp gittiklerini öğrendim.  Sanırım! daha da öğrenecek çok ama çok şey var hayattan… ben sadece şu ana kadar öğrendiklerimi yazmaya çalıştım.

Hayat öyle bir imtihan  öyle bir karmaşa ki; ya doğru zamanda, yanlış insanı çıkartıyor karşına, şaşırıyorsun ya da yanlış zamanda, doğru insanların kaybına neden oluyor anlayamıyorsun.

KISACA DEDİMYA!.. İMTİHAN BU BİR İMTİHAN

Aysel Bınar GÜLEN