14°
MÜMKÜN DEĞİLDİR, UTANIRIM
“ İki günü bir olan, zarardadır.” der peygamberimiz. “ Vakit nakittir.” der atasözümüz. Benim böyle bir din ve böyle bir toplum ile, gerici olmam mümkün değildir… Bu ruh ve kişiliği taşıyan, Orta Asyalardan Anadolu’ya, İmparatorluklardan Cumhuriyet’e kadar, binlerce, milyonlarca, okullu okulsuz aydına rağmen; bugün geri kalmış olmam, en büyük ayıbımdır… Bizi geri bırakanlarınki ise, ayıptan öte, suçtur. O nedenle, Tarih karşısında utanırım. O nedenle, Atalarım karşısında utanırım. O nedenle, Tanrım karşısında utanırım. Geri durumda iken, Tarihime, Atalarıma ve Allah’ıma övgüler sunmak, samimiyetsizlik gibi gelir bana. Ege’nin, Akdeniz’in, Karadeniz’in, Kızıldeniz’in Türk gölü olduğu günlerden, kıtalara hükmedildiği günlerden utanırım. İlimlerin temellerini atmaya yönelmiş iken, sönen ışıklardan utanırım. İnsan hak ve özgürlüklerine, insan haysiyeti ve onuruna, tam bağımsızlık ve özgürlüğe, ileri, aydın ve yüksek bir toplum olmaya karar vermişken, kavgaya ve kargaşaya düşmüş olmaktan utanırım. “Kendi eder ve kendi bulur bir toplum” olmaktan utanırım. Hâyır hâyır! Mümkün değildir utanırım.
Birliği, beraberliği, dürüstlüğü ve adaleti, ayağa düşürmüş olmaktan utanırım. Tembelleşmiş, miskinleşmiş, özverisini yitirmiş, uyuşmuş, arzusunu ve heyecanını kaybetmiş olmaktan; yıkılışa, çöküşe, yok oluşa giden bir toplum olmaktan utanırım.
Bu nedenle bayrağım üzgündür. Bunu ancak yüreğinde, insan, vatan ve bayrak sevgisi olan anlar. Bu duygu, bu sevgi ve bu saygı, insan yüreklerinde olur… Bizim yüreklerimiz öylesine yücelmiştir ki; bu duygu, sevgi ve saygıları, başka ülkelerin ve ulusların, inançları, vatan ve bayrakları için bile duyarız. O halde biz gerici olamayız! Hâyır! Biz gerici olamayız.
Geri bırakılmış olmaktan utanç duyarız. Kullanamadığımız kafamızdan, çalıştıramadığımız ellerimizden, hastalandırdığımız ruh ve bedenlerimizden utanç duyarız!
Oysa sihir ve keramet, sadece kendimizdedir. Bizi batıran da, kurtaracak olan da biziz… Lütfen kafalarımızı kumdan çıkaralım artık! Ellerimizi de kirden çekelim. Hep birlikte.
Var mısınız?
Halil İbrahim YAMAN
ZULÜM – Sayfa 83-84
