8°
Merhaba değerli okurlarım.
Herkese hayırlı, bereketli ramazanlar diliyorum. Bu gün Ramazan’ın ikinci günü ve bu sabah Ramazan günlüğü diye bir sitede çok güzel yaşanmış hikayeler buldum ,okurken beni gülümseten bu şirin çocuk gözüyle ramazan nasılmış?
bir tanesini sizinle paylaşmak istedim, hoşunuza gideceğinden eminim.
Bugün evde bir acaiplik var Herkes sessizce işine okuluna gidiyor. Annem ”Zeynep hadi sana kahvaltı hazırlayalım” dedi. Kimse yemek yemiyor, su içmiyor. Ablam bile!
Ramazan 5.gün.
Önce diyet yaptıklarını sanmıştım.İzledim hepsini. Akşama doğru hepsi sessizleşiyor.Sofrayı hazırlayıp ezanı bekliyorlar.Onları böyle seyretmek ,o kadar hoş ki.. Başka zaman susmak bilmeyen ablamın bu hali içten içe güldürüyor beni.Ama gülmeye cesaretim yok.
Ramazan 9.gün,
Niye böyle yapıyorlar? Ablama sordum,”büyüyünce anlarsın”dedi. Zaten başka ne der ki..Anneme sordum ,ramazan dedi. Babama sordum, Oruç dedi.
Ramazan 11.gün.
Bu Ramazan ve Oruç isimli iki kişi, bizimkilere yeme_içme yasağı koymuş demek. Arkadaşım Fatma’ya sordum. Onun ailesi de gündüzleri yemek yemiyor su içmiyormuş.
Ramazan 14.gün.
Kalık çatal sesleri ,konuşmalar duydum. Uyandım.Babama haber vermeye koştum,yatağında yok! Çaresiz ,huysuz ablamın odasına koştum. O da yok! Korkmadım.” Ben bu hırsızların hakkından gelirim” dedim.Aldım elime paspasın sapını ,aniden açtım mutfak kapısını. Sopamı havaya kaldırdım öylece kaldım oracıkta. Bizimkiler yemek yiyorlar! vay uyanıklar. Gündüz Oruç ile Ramazandan korkup gece yiyorlar. Birde bana gülüyorlar. Korkaklar.
Ramazan 17 .gün.
Önceleri, Oruç ile Ramazan’ı bulup şikayet etmeyi düşündüm. Fakat ablamın yemek yemeyince pamuk gibi yumuşadığını fark ettim.Babam ile annemde artık tartışmıyorlar. O zaman devam. Belli ki Oruç ve Ramazan iyi kalpli iki amca.
Ramazan 19.gün.
Her gün bize beyaz başörtülü teyzeler geliyor.Oturup birlikte kur’an okuyorlar.Her zamanki gibi mobilyadan, gelinden ,kaynanadan ,konuşmuyorlar. Ellerini açıp herkese dua ediyorlar. Sevim teyzede başını örtmüş .Çok da yakışmış.
Ramazan 22. gün
Her şey aynen devam ediyor . Televizyonlar bile uslu uslu konuşuyor.Hepsi akşam ezan okuyor.İftar iftar deyip bütün şehir birden yemeğe başlıyor.Ne hoş.
Ramazan 24. gün.
Oruç’u merak ediyorum. Geçen gün Ayşe teyzem le annem konuşuyorlardı. Şöyle şöyle yaparsam Oruç bozulur mu? Yok böyle olursa Oruç kaçar mı? Demek ki Oruç,çok duygulu birisi.İnsanlar kötü bir şey yapınca bozuluyor. Kötülüğü gördüğü yerden kaçıyor .Oruç’u ve Ramazan’ı artık iyice merak ediyorum. Onlarla tanışmaya can atıyorum.
Ramazan 25. gün.
İftarı çok sevdim. Akşam yemek yemeye iftar diyorlar.Gece yemek yemenin adı da Sahur. İftar sonrası eğlenceler oluyor. Babam camilere götürüyor bizi.Herkes sokaklarda, camide, neşe içinde.
Ramazan 28.güm
Merak içinde beklerken uyuyakaldım. Kadir, gecesiyle beraber gelmiş gitmiş.Ben göremedim. Anlayamıyorum. Bu yüzden ağabeyimi çok özlüyorum. Ablama soru sormaya kalksam , bana doya doya gülüyor.Sonra da arkadaşlarına anlatıyor, birlikte gülüyorlar sinir oluyorum. Ağabeyim uzak bir şehirde üniversitede okuyor.”Ağabeyim ne zaman geliyor?” diye anneme soruyorum.” Bayram gelsin o da gelecek” diyor.Oruç,Ramazan,gece gelen Kadir’den sonra şimdi de Bayram! .. Soramıyorum ”Bayram kim”? diye. Neden o gelmeden ağabeyim gelemiyor ? Belkide ağabeyimin arkadaşıdır.Çok özledim onu, Bayramı da alsın gelsin tanışalım.
Ramazan 29 /Arefe.
O kadar erkek isminden sonra nihayet bir kadın ismi duyabildim. Arife diyemiyorlar mı ne?Arefe diyorlar.”Arife” olması gerekmiyor mu ? yengemin adı gibi yani..”Arefe geliyor, daha temizliği bitirmedik diyor annem. İyice telaşlandılar.Bir bayram diyorlar, bir arefe ,harıl harıl çalışıyorlar.Temizlik yapılıyor, yemekler hazırlanıyor.Anneme ”Bayram ne zaman gelecek”? dedim. ”Arefe’den sonra”
dedi. Deme ki Bayram ile Arefe evli değil .Akraba da değil. Kafam karma karışık. Salih ağabeyim bi gelse de her şeyi bana anlatsa.
Ve Bayram geldi.
Sabah kalktığımda ,herkesi kahvaltıda yakaladım.!
Oruç öldü herhalde diye düşündüm. Ağabeyim gece gelmiş.Sevinçten haykırdım ,çok özlemişiz birbirimizi. Bütün olanı biteni bir bir anlattım ağabeyime.Yüzüme bakarken, bana tebessüm ettiğini gördüm. Ablama sormamak la ne iyi ettiğimi anladım. Ağabeyimin tebessüm ettiği yerde , ablam kahkaha atar. Ağabeyime küser gibi yaptım hemen gönlümü aldı. Bana her şeyi baştan anlattı, bu seferde ben gülmeye başladım. Ağabeyimden söz aldım ,kimseye anlatmayacak konuştuklarımızı yazmak için izin istedi..:) Bende verdim..
Ramazan günlüğü işte böyle ortaya çıktı..Ağabeyim buna birde isim buldu: 5 yaş sendromu. Sendromu anlamadım ama olsun. ağabeyime güveniyorum. Gerçi ablama göre 4 yaşındayım. Annem 5 yaşında olduğumu söylüyor. Babam daha 4 yaşından gün almadı diyor. Ağabeyim ” bu konu beni aşar” diyor. Bayramı çok sevdim .Ama ablam yine sinirli haline dönecek diye, Ramazanın gidişine çok üzüldüm. Bizim için her gün Ramazan olsa!.. Ne iyi olur..
Asuman SARI
Kaynak: Ramazan Günlüğü
Güzel bir hikaye sabahın seherinde iyi geldi ellerine sağlık